Iran deel 2: van Isfahan via Qom naar Teheran

5 februari 2015

Vorige maand stond hier mijn eerste deel van de reis die ik gemaakt hebt door Iran. Hierbij deel 2 van deze bijzondere reis. We gaan verder vanaf Isfahan en vervolgen de reis via Qom terug naar Teheran en het skigebied.

Isfahan – Weerspiegeling van de wereld

Na Yadz stond Isfahan op het programma. We reden via Meybood en Naein richting deze derde grootste stad van het land. Beide stadjes zijn zeker de moeite waard om te stoppen. In Meybod vind je een prachtige Hamman gedateerd uit de 18e eeuw en in Naein een herdenkingsmonument voor de Irak-Iran oorlog.

Eenmaal in Isfahan aangekomen hadden we de rest van de dag vrij en konden we zelf op pad. We gingen  de stad in en kwamen bij de brug die de stad in tweeën deelt. De rivier de Zaineh staat normaal gesproken droog, maar nu stond er voor het eerst sinds jaren flink water in. Hierdoor waren de mooie bruggen bij Isfahan een ware attractie, zo ongeveer de hele stad was uitgelopen om ’s avonds te picknicken langs de oevers van de rivier.  Na de eerste vrije middag in Isfahan stond de volgende dag onze gids klaar om ons mee op pad te nemen door de stad. We liepen vanuit ons hotel de stad in en kwamen aan op het plein dat ’de weerspiegeling van de wereld’ heet. Wil je hier meer over lezen, dan is het boek “Meisje van Isfahan” zeker aan te raden om te lezen, vooral over Isfahan, het verhaal is verder niet heel spannend geschreven.

Op dit plein vind je het oude paleis van de Sjah, 2 moskeeën en een bazaar. Zeker een aanrader om een tijdje rond te dwalen. De stad heeft ook nog een ‘Hollands’ tintje. Van 1623 tot 1638 bezat de Nederlandse VOC een handelspost in Isfahan. Deze stad is als een duizend-en-één-nacht sprookje; prachtige gebouwen en een heerlijk relaxte sfeer. De stad is wat conservatiever als Teheran maar als toerist wordt je overal open ontvangen. Op onze terugweg besloten we onderweg wat te gaan eten. We hadden overal langs de weg al de verschillende fastfoodrestaurants gezien. In Iran moesten we dus zeker een keer fastfood gaan eten. Doordat in Iran geen copyright bestaat, mag alles, maar dan ook echt alles nagemaakt worden. Zo hebben ze een hamburgerketen genaamd: Mehdi. Deze fastfoodketen heeft de volledige huisstijl van Mac Donalds, inclusief logo en alles wat er bij hoort overgenomen. Natuurlijk hebben we de hamburgers hier uitgeprobeerd, ondanks dat de huisstijl zoals Mac Donalds was, de hamburgers waren een stuk beter! We wilden eigenlijk nog een dagje langer in Isfhahan blijven, niet om de hamburgers, maar omdat het zo’n heerlijke stad is. Maar de plicht riep. Next stop Qom.

Qom & de plumeaus, religieus hart van Iran

Vanuit Isfahan ging onze reis verder naar Teheran, maar niet voordat we onderweg stopten bij Qom. Veel mensen slaan dit stuk op een reis door Iran over, maar voor ons was dit een echte must. We wilde ook dit zien. De plek vanwaar de religieuzen over het land waken. Op de weg naar Qom moest Sandra vast even haar nieuwe outfit uitproberen, want na 8 dagen was het zover: de losse hoofddoek werd vervangen door een wat meer bedekkend exemplaar. Deze is volledig om het hoofd gesloten en hier overheen komt weer een hoofddoek. Geen haren te zien, geen vormen. De vrouwen in Qom zelf lopen allemaal volledig in het zwart. Dus dit was even een kleine gedaanteverwisseling, foto’s zijn er, maar op verzoek van mijn reispartner niet hier te zien ( haha.)

Mijn eerste gedachte toen we hierheen reden was dat we in een soort middeleeuwse stad terecht kwamen. Niet dus, we reden over een nieuwe snelweg zo een hypermoderne parkeergarage in waar je met de lift naar boven kon. We gingen de lift uit en stonden midden op het grote plein in Qom. Voor het eerst zagen we hier alleen maar mensen in het zwart.
We waren in Qom om het Mausoleum van Fatameh te bezoeken, de zuster van Imam Reza. Na een klein stukje lopen kwamen we aan bij de poorten van het Mausoleum. Hier moesten we omlopen om ons aan te melden als buitenlandse bezoekers. Mijn reisgenoot kreeg nog even de mededeling dat ze wat meer bedekt moest zijn. We liepen verder naar de achterkant van het complex waar twee bewakers stonden. ( let op: )Sandra werd teruggeroepen door de bewakers, met jawel, een tik op de schouders met een plumeau. De bewakers die de regels uitlegde gaven haar een extra doek voor haar schouders. Na deze best grappige ervaring, konden we doorlopen en gingen we het Mausoleum in. Gescheiden voor mannen en vrouwen, dus beide een andere kant op. Ik mocht samen met onze gids naar binnen, hij vertelde hier over deze plek. De op 2-na heiligste plek van Iran. Deze plek is  naast een heilige plek ook een plek waar mensen samenkomen en waar veel Koran studenten samenkomen om te discussiëren over de leer.
De hysterie rond de heilige plek is voor iemand die niet gelovig is ( zoals ik) telkens weer een aparte beleving. Mensen die huilend rondom het mausoleum staan en allemaal het gebouwtje rondom de kist aan willen raken. Op weg naar buiten hoorde ik een luid gezang, er kwam een groep mannen aan met een soort van brancard met een overleden persoon erop gewikkeld in doeken. Ze begonnen rondom het mausoleum in rondjes te lopen en leuzen te roepen, Een bijzondere ervaring. Eenmaal buiten gekomen stonden daar de mannen met de plumeaus weer. Nieuwsgierig als we zijn stapte we op een van de bewakers af met de vraag: waarom plumeaus?  ‘Ze gebruiken plumeaus omdat ze zo op een vriendelijke manier mensen aan kunnen wijzen/ tikken welke zich niet aan de kledingvoorschriften houden.’ Zo hoeven ze niet met een knuppel, geweer of stok te wijzen of tikken. Na deze bijzondere middag in Qom reden we verder richting Teheran, onze volgende en laatste stop.  

Sandra & Rob die gingen skiën…

Onze eerste stop in Teheran was nog die avond met een bezoek aan het mausoleum van Ayatollah Khomeini.  Dit is een enorm complex waar ze in 1989 aan zijn begonnen en wat nog steeds niet helemaal af is. Na even dwalen door dit mega complex vonden we via de achterkant de ingang naar het mausoleum. De officiële ingang was nog niet in gebruik. Overal grote foto’s van Khomeini, veel biddende mensen en het bijzondere weer dat iedereen hier geld naar de ‘kist’ gooide. Hierna reden we verder richting ons hotel voor de overnachting. Na een lange dag werd het tijd voor een goede nachtrust. Helaas ons hotel was overboekt. Uiteindelijk, na een hele hoop op en neer gebel met onze lokale agent werd het geregeld. We gingen in een van de twee vijfsterren -achtige hotels van Teheran slapen. Het was maar voor een nachtje, want de volgende dag gingen we skiën in de bergen bij Teheran! We waren extra vroeg op gestaan omdat we zo’n 3 uur naar de piste moesten rijden en we hier maar 1 nacht gingen slapen. We hadden een nieuwe chauffeur voor vandaag, Milad. Hij sprak gebrekkig Engels maar was super vriendelijk en wilde heel graag Engels leren. We gingen op weg naar Dizin, het mooiste skigebied. We hadden verschillende verhalen gehoord, altijd open, soms open, alleen in het weekend geopend. Om  te dubbel checken of het mogelijk was om te skiën belde we in de ochtend naar het hotel. Jazeker, we zijn altijd open. We gingen op weg en waren na een goed uur Teheran uit en kwamen terecht in een prachtig natuurgebied in de bergen. Iets wat je zeker niet meteen bedenkt als je aan Iran denkt, prachtige blauwe bergmeren, hoge bergen met besneeuwde toppen en mooie groene natuur. Milad wilde onderweg telkens zijn Engels oefenen en vroeg telkens: ‘You have brother and sister? You like ski? You like Music?’ Super aandoenlijk, maar zoals je wellicht begrijpt duurt 3 uur dan best lang. Na deze mooie rit waren we er. En alleen wij waren er. Met een lichte achterdocht gingen we naar binnen bij het hotel om in te checken, met als uitzicht de prachtige onaangetaste pistes. Onze reservering was al niet helemaal goed doorgekomen, balen. Maar dat was op te lossen, na wat heen en weer gebel, vol enthousiasme toch de spullen gepakt en klaar om te gaan skiën. Toen we hiernaar informeerde was de skilift ineens stuk. Ja echt, de skilift was stuk gegaan in de 2,5 uur tussen het bellen en aankomen. Neeeeeeee. Iets waar we al zo ongeveer de hele week naar uitkeken ging niet door. De man in het hotel had een idee, we konden wel naar boven lopen met de ski’s en gaan skiën, maar de lift bleef uit. Dat was even flink balen want we wilde graag maar goed. We konden in het hotel blijven en de hele dag naar de pistes staren en de volgende ochtend terug rijden was het idee. We besloten om terug te gaan naar Teheran, want daar was meer dan genoeg te doen, waar we op de eerste dagen nog niet aan toe waren gekomen.

Teheran – Upper East Side

Na deze deceptie arriveerde we  in Teheran. We besloten er maar het beste van te gaan maken. In Teheran is tenslotte meer dan genoeg te doen. In Teheran hadden we afgesproken met Bahare, de zus van een vriendin uit Nederland. Zij nam ons mee  op pad door het  echte Teheran. We kwamen terecht in Noord Teheran. Dankzij een super handige vertaalapp konden we goed met elkaar communiceren. We gingen op bezoek bij vrienden van haar. We hadden al gegeten, maar dat was dan jammer, er kwam een complete maaltijd op tafel .We kwamen terecht in Up-Town Teheran, iets wat veel weg heeft van Manhattan. Hoge torens, prachtige skyline, dure auto’s en prachtige gebouwen. Alsof je door West-Europese stad loopt. Bij deze vriendelijke mensen thuis aangekomen kregen we zelfs een wijntje, of wodka als we wilden. Hier vertelde de dames dat dit heel normaal was en vertelde ze ons de ins- &outs van leven in Teheran als jongere.  Na deze leuke avond zat onze reis er bijna op. We hadden nog een volle dag om Teheran in te gaan en hebben het paleis van de Sjah bezocht en gingen nog een keer naar de Souk om onze laatste souvenirs in te slaan. Gelukkig hebben we elkaar behoed voor het kopen van bepaalde souvenirs, anders was er deze weken een Perzisch tapijt van 4 bij 6 bezorgd in Den Bosch en hadden we vast en zeker een kilo of 10 overgewicht gehad op de terug weg. 

Ondanks dat we niet konden skiën kijk ik terug op een super bijzondere reis naar een land wat compleet anders is als mijn verwachtingen. De uitgestrekte natuur wordt afgewisseld met de bijzondere cultuurschatten en de bevolking is naast vriendelijk ook enorm open over de situatie in het land. Voor mij is het een bestemming waar ik zeker nog eens naar toe wil. Maar dan wel als de ski piste open is..

Nog even een speciaal bedankje voor mijn lieve reisgenote Sandra! Want wat hebben we gelachen en genoten. Super trip, op naar de volgende…

Next stop

  • 04 – 07 maart Qatar
  • 21 – 28 maart Libanon
  • 14 – 18 april Dubai
  • 10 – 17 juni Tel Aviv & Jeruzalem
  • 01 – 14 augustus Oman – Salalah

Artikel delen:

Blijf op de hoogte

Mis niets en ontvang meer reisinspiratie, tips en nieuws rechtstreeks in uw inbox!

Rondreizen naar Iran