Skiën in Iran

Afgelopen maand gingen Danny en Lucile op een wel heel bijzondere reis naar Iran. Ze gingen hier namelijk een week skiën! Lees hier hun reiservaringen in het oude Perzië.

Op vrijdag 24/02 is het dan eindelijk zo ver, vandaag reizen we naar Iran. Om 5:00 vertrekken we richting Zaventem. Onze eerste vlucht van Brussel naar Rome vertrekt pas om 11:30. We hebben nog wat tijd voor een ontbijt in de luchthaven. Maar eerst de bagage inchecken.

Onze eerste vlucht vertrekt op tijd en bij aankomst hebben we nog 4u om onze volgende vlucht van Rome naar Teheran te nemen. Er is tijd om te lunchen en taxfree te shoppen. Ook deze vlucht vertrekt op tijd.

Aankomst Iran

Het is bijna middernacht als we boven Teheran vliegen, al die lichtjes die zichtbaar zijn van uit het vliegtuig. Autosnelwegen lijken als een slangen door het landschap te lopen. Voor we landen nog onze uurwerken op lokale tijd zetten. Ook deze vlucht is op tijd. Voor we het vliegtuig verlaten doen alle vrouwen aan boord een sjaal op het hoofd om de haren te bedekken. Dit zal de komende 10 dagen bij de kledingvoorschriften horen.

Aan de paspoort en visa controle valt meteen op hoe weinig toeristen er op onze vlucht zaten, er is namelijk een aparte controle voor buitenlanders.  Nu nog de bagage van de band nemen en onze chauffeur zoeken. Veel personen met een naambord maar van onze chauffeur geen spoor. We worden aangesproken door een vriendelijke dame die ons er op wijst dat er iets verderop nog een terminal is voor binnenlandse vluchten, misschien staat de chauffeur daar op ons te wachten. Daar treffen we Mohammed, een vriendelijke jonge man die deze week onze chauffeur wordt.

Na een rit van 1 uur komen we aan in het vijfsterren hotel Laleh in Teheran. De eerste aanblik van het hotel is vergane glorie. Als we op onze kamer zijn, blijkt er geen enkel licht in de badkamer te werken, dan maar in het donker. We hebben de moed niet om de receptie te verwittigen, want het is ondertussen al na 2:00 in de nacht en verlangen naar ons bed. Morgen om 11:00 worden we al terug verwacht aan de receptie voor het vervolg van de reis.

Het ontbijt is ruim opgevat en er is veel keuze. Het wordt wennen aan  de vele zoete gerechten. Omdat we nog geen lokale munt op zak hebben besluiten we 500 euro te wisselen voor Rial aan de balie van het hotel. Dat blijkt te veel en we worden doorverwezen naar een wisselkantoor in de buurt. Met ons plannetje in de hand verlaten we het hotel. Omdat we het kantoor niet direct vinden spreken we een man aan op straat. Hij is zo vriendelijk om zijn weg te onderbreken en met ons mee te lopen tot bij het wisselkantoor. Als we terug buiten stappen zijn we miljonair. We hebben 20.000.000 Rial op zak, dit moet voldoende zijn om de 6 dagen in Dizin te overbruggen.

Op ski avontuur in Dizin

Iets na 11:00 pikt Mohammed ons op in het hotel en vertrekken we richting Dizin. Onderweg krijgen we telefoon van Ali (lokale reisorganisator). Danny bespreekt met hem de planning voor de komende dagen. Een Iraans simkaart hebben we niet nodig, indien er problemen zijn kunnen we Ali bereiken op whatsapp. Ook blijken onze skipassen niet in de prijs van de reis inbegrepen te zijn. Dit moeten we deze avond eens checken op onze reisdocumenten. In het centrum van Teheran is het verkeer hectisch. Op de autosnelweg loopt het verkeer vlotter. Onderweg wordt ons een maaltijd aangeboden in restaurant Orkideh. Heerlijke kebab en een prachtig interieur.  Na 1 uur vertrekken we terug. Hoe verder we rijden hoe meer besneeuwde bergen in zicht komen. We rijden langs de Amir Kabir Dam met prachtig meer, tunnels uitgehouwen in de rotsen en mooie vergezichten. Alleen al deze rit naar Dizin is prachtig. Na enkele uren rijden we de poort van Dizin binnen. Ik herken het van foto’s die ik op internet zag.

Naast de parking ligt hotel One. Dit wordt onze verblijfplaats voor 6 nachten. We krijgen een kamer op de derde verdieping met een geweldig zicht op de skipistes. Dit is een viersterren hotel met ruime kamers.

Dizin blijkt heel erg klein te zijn. Twee hotels, een hotel in aanbouw, een verhuurplaats voor ski- en snowboard materiaal en een grote parking. Mohammed helpt ons bij het huren van een snowboard. Het valt meteen op dat de kwaliteit van het te verhuren materiaal slecht is. Gelukkig hebben we onze eigen boots bij.  Na wat zoeken vinden we toch een board dat nog aanvaardbaar is, tandjes van de bindingen zijn wel versleten maar het board op zich valt nog mee. Mohammed onderhandelt over de prijs, 6.000.000 Rial voor 5 dagen en 2 boards. Achteraf blijkt dit veel geld voor 2 boards in slechte staat.

Tijdens het uitpakken blijkt dat we wel onze skipassen hebben betaald. Na een whatsapp naar Rob en Ali wordt er afgesproken dat wij de skipassen betalen en we het bedrag achteraf terug krijgen. Hierdoor zullen we het einde van de week niet halen met 20.000.000 Rial. Gelukkig kan je in het hotel nog geld wisselen. Later die avond is er nog een probleem in het restaurant. We hebben halfboard gereserveerd maar moeten toch betalen voor het avondmaal. Dit komt omdat het personeel weinig tot geen Engels spreekt of verstaat. Ook dit wordt opgelost door Ali na telefonisch contact met het hotel. Er is een menukaart waar je elke avond uit mag kiezen. Te beginnen met rauwe groenten,verse soep en keuze uit vlees of vis met rijst of frieten. Prima om een dag op de piste af te sluiten. In het hotel is er een snookerzaal en ruimte om van een waterpijp te genieten.

De beste sneeuw ter wereld!

Zondag wordt onze eerste dag in de sneeuw. Na een stevig ontbijt vertrekken we naar de piste op zo’n 100 meter van het hotel. Op de skipiste wordt niet met een pasje gewerkt, maar met een tag die je iedere dag opnieuw moet activeren door aan de kassa te betalen. Een tag kost op Zon/ma/ di 1.060.000 Rial per persoon en op woe/do/vrij 1.190.000 Rial per persoon. 

De skiliften zijn kleine eitjes waar maximaal 4 personen in kunnen. Deze doen denken aan skiën in de jaren ’70, maar werken nog perfect en geven het skigebied extra cachet. De wachtrijen aan de liften zijn zeer kort en iedereen is super vriendelijk en behulpzaam. Volgens internet is de sneeuw in Dizin de beste ter wereld, en dit is niet gelogen. Er was al 10 dagen geen verse sneeuw meer gevallen en toch lagen de pistes er super bij. De liften gaan al vroeg in de morgen openen en sluiten rond 16:30.

Op de pistes kan je lekker eten en voor en spotprijs. In restaurant Chaman eet je een lekkere pasta + cola + koffie voor 440.000 Rial. ( = 10,8€) Wij zijn er 4 dagen gaan lunchen. Het gebouw is binnen recent volledig vernieuwd en ultra modern ingericht. Je hebt er een prachtig zicht over de pistes. De lokale bevolking zit liever buiten en verkiest het Chaleh restaurant.

Op naar Teheran

Op vrijdagmiddag worden we terug opgehaald door Mohammed. Na een stop in restaurant Orkideh voor de lunch rijden we verder richting Teheran. Het is super druk op de autosnelweg. Deze middag staat nog een bezoek aan de Milad toren op de planning. De lift brengt je tot 302 m. Hier wandel je in openlucht (beveiligd door hekwerk) met een prachtig zicht over Teheran en de bergen. Een bezoek aan de toren is niet goedkoop maar zeker de moeite waard. Na nog een uurtje rijden worden we afgezet aan hotel Laleh. Nu hadden we een kamer op de 10 de verdieping. De kamer was netjes en alles werkte. Deze avond worden we verwacht in restaurant Koophaye. Op de skipiste hadden we de eigenaars ontmoet en deze hadden ons uitgenodigd in hun restaurant. Het werd een gezellige avond met lokale gerechten.

Zaterdagmorgen, vandaag worden we opgehaald door Nemed, de vader van Mohammed, en onze gids Chokofeh. Zij spreekt perfect Engels en is super enthousiast om ons Teheran te tonen. De eerste stop is het  Niavaran paleizencomplex. Op het domein zijn veel schoolkinderen. Die zijn zeer geïnteresseerd en willen met ons op de foto. Zelf foto’s nemen van hen is ook geen probleem. Prachtig paleis, net of de Sjah pas vertrokken is en hij deze avond terug komt. Op het einde staat Nemed ons al op te wachten aan de uitgang. Onze gids hadden we gevraagd of het mogelijk was om een moskee te bezoeken. Op de weg naar de Tabiat brug houden we halt voor de oudste moskee van Teheran. Danny mag mee binnen in de moskee met Nemed en ik zelf met Chokofeh.

Van de moskee rijden we naar de Tabiat brug. Dit is een indrukwekkende brug die 2 parken met elkaar verbindt hoog boven de snelweg. Tijdens onze rit naar Darband gisteren avond waren we er al langs gereden. Dan is ze mooi verlicht. Het is de ontmoetingsplaats voor jongeren. Om verder te reizen nemen we de metro. Dames mogen in de wagon van de heren reizen maar niet omgekeerd. Omdat de metro richting de Bazaar rijdt, wordt het bij elke halte drukker en drukker. We bezoeken eerst het Golestan paleis, wat een oase van rust in de drukke stad. Zoveel spiegels bijeen hadden we nog nooit gezien. Zeker een bezoek waard. Dan naar de Bazaar. In de wirwar van straatjes verlies je snel de weg. Iedereen is er super vriendelijk en nieuwsgierig. Na een vermoeiende dag nemen we de taxi terug naar het hotel. Later die avond dineerden we nog in een typisch Iraans restaurant in het hotel.

Tegen 23:30 worden we opgehaald door Mohammed die ons naar de luchthaven brengt. Het is erg druk in de luchthaven. Onze vlucht vertrekt op tijd en ook de vlucht van Rome naar Brussel.

Het was een super leuke vakantie, zeker aan te raden voor iedereen die openstaat om andere culturen en gewoontes te leren kennen. Vooral de gastvrijheid en vriendelijke Iraniërs zullen ons bijblijven. Wij komen zeker nog terug naar Iran.